Duża intensywność życia, nadmiar docierających do nas informacji – niekoniecznie o pozytywnym wydźwięku – oraz przebodźcowanie, to znaki naszych czasów. Wśród codziennego natłoku myśli mogą pojawić się takie, które wywołają w nas doznanie irracjonalnej niepewności lub przerażenia, co skutkować może nagłym atakiem paniki.
Jak rozpoznać atak paniki?
Ataki paniki najczęściej towarzyszą osobom chorującym przewlekle na zespół lęku panicznego, mogą również stanowić jeden z objawów towarzyszących innym zaburzeniom psychicznym, również tym niestwierdzonym klinicznie. Po ataku warto zatem udać się do specjalisty – gabinet psychoterapia Warszawa Mokotów – by poznać przyczynę takiej reakcji organizmu Atak paniki może wystąpić również u osoby całkowicie zdrowej, powodując:
• kołatanie serca, ból w klatce piersiowej,
• uczucie ściśniętego gardła,
• przyspieszony oddech,
• brak możliwości wzięcia głębokiego oddechu,
• drżenie rąk lub całego ciała, mrowienie, dreszcze,
• zawroty głowy,
• uderzenia gorąca i zimna,
• nudności i bóle brzucha.
Podczas ataku paniki odczuwany jest silny lęk, obawa przed omdleniem, śmiercią. Występuje obawa przed uznaniem za osobę chorą psychicznie, często pojawia się odczucie odrealnienia sytuacji i depersonalizacji siebie. Atak trwa od kilku minut ro nawet pół godziny.
Co może wywołać reakcję paniczną organizmu?
Reakcje paniczne najczęściej spotykane są u osób młodych , miedzy 20 a 45 rokiem życia, głównie kobiet. Pojedynczego ataku spodziewać może się aż 9% populacji. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, co dokładnie odpowiada za atak paniki, jednak wskazuje się na dwie główne przyczyny: genetyczne uwarunkowania oraz wpływ środowiska i zdarzeń losowych generujących wysoki lub długotrwały stres.
Metody reagowania na atak paniki – jak radzić sobie samemu?
Jeśli rozpoznamy u siebie atak paniki – jeśli nasze ciało reaguje niewspółmiernie do rozmiaru zagrożenia lub lęk występuje całkowicie irracjonalnie – a atak zdarza się po raz pierwszy, warto, a nawet należy skonsultować się z lekarzem lub wezwać pogotowie (w zależności od stopnia nasilenia objawów). Podczas ataku:
• nie należy opierać się reakcjom organizmu, spróbować go przeczekać, uświadamiając sobie brak zagrożenia i przemijalność epizodu;
• należy stopniowo przejmować kontrolę nad oddechem, oddychać nosem;
• spróbować coś robić – co przyspieszy redukcję energii i adrenaliny;
• odwrócić uwagę od myśli – skupić się na wykonywanym zadaniu, zacząć przeglądać treści w internecie, rozwiązywać krzyżówki, przeliczać lub coś układać, zadzwonić do kogoś i porozmawiać;
• można spróbować wziąć zimny prysznic.
Atak paniki – jak pomóc osobie doświadczającej reakcji panicznej?
Atak paniki może być dla osoby trzeciej szokiem i sytuacją bardzo stresującą – w szczególności przy pierwszym epizodzie. Jeśli podczas wywiadu lub z zachowania danej osoby wywnioskować można, że przechodzi atak, należy zachować spokój i uspokoi nie otoczenie. Nie należy stosować stwierdzeń ocennych. Należy otoczyć poszkodowanego opieką, zabezpieczyć go przez zapewnienie wygodnej i stabilnej pozycji, informować o podejmowanych wobec niego czynnościach. Jednocześnie warto spokojnym głosem zapewniać o obecności i wsparciu, dając poczucie bezpieczeństwa, spróbować zaangażować doznającego reakcji panicznej w rozmowę.
Czy ataki paniki można leczyć? – terapia lękowa
Ataki paniki klasyfikowane są jako jednostka chorobowa jedynie w przypadku występowania lęku przed ich wystąpieniem – lęku antycypacyjnego. Mogą wówczas pojawić się zachowania obsesyjne, separowanie się od społeczeństwa i najbliższych, depresja. Wówczas niezbędne jest leczenie psychoterapią, najczęściej prowadzoną w nurcie poznawczo-behawioralnym, często wspomagane farmakologią antydepresyjną.
Jeśli przytrafi ci się atak paniki, pamiętaj, by zachować spokój i spróbuj zastosować metody przyspieszające przeminięcie reakcji panicznej. W celu ograniczenia możliwości pojawiania się kolejnego ataku, zastanów się nad możliwymi jego przyczynami i zadbaj o swój tryb życia – włącz do codzienności więcej ruchu na świeżym powietrzu, wysypiaj się, ogranicz stres i bodźce stresogenne.
Materiał zewnętrzny